凛凛英风震百蛮,巍巍砥柱屹狂澜。自缘忠义存心正,不惜从容就死难。瘴海云迷归路远,边城月照旅魂单。衣间别有文山句,千载令人拭泪看。
闺中少妇不知愁,春日凝妆上翠楼。忽见陌头杨柳色,悔教夫婿觅封侯。
绝代有佳人,幽居在空谷。自云良家子,零落依草木。关中昔丧败,兄弟遭杀戮。官高何足论,不得收骨肉。世情恶衰歇,万事随转烛。夫婿轻薄儿,新人已如玉。合昏尚知时,鸳鸯不独宿。但见新人笑,那闻旧人哭。在山泉水清,出山泉水浊。侍婢卖珠回,牵萝补茅屋。摘花不插发,采柏动盈掬。天寒翠袖薄,日暮倚修竹。
月黑雁飞高,单于夜遁逃。欲将轻骑逐,大雪满弓刀。