一夜西风动远林,满襟凉意觉萧森。莲愁野渚消红晕,树老閒庭减绿阴。镜里霜华添客鬓,阶前雨点碎乡心。楼头思妇关情切,半壁残镫几杵砧。
闺中少妇不知愁,春日凝妆上翠楼。忽见陌头杨柳色,悔教夫婿觅封侯。
誓扫匈奴不顾身,五千貂锦丧胡尘。可怜无定河边骨,犹是春闺梦里人!
更深月色半人家,北斗阑干南斗斜。今夜偏知春气暖,虫声新透绿窗纱。