冰轮涌出海东头,光映珠帘不上钩。丹桂婆娑微有影,璚楼高爽不胜秋。空遗灵兔千年药,不尽姮娥万古愁。时缺时圆成底事,金樽有酒且相酬。
空山不见人,但闻人语响。返景入深林,复照青苔上。
舍南舍北皆春水,但见群鸥日日来。花径不曾缘客扫,蓬门今始为君开。盘飧市远无兼味,樽酒家贫只旧醅。肯与邻翁相对饮,隔篱呼取尽余杯。
昨夜风开露井桃,未央前殿月轮高。平阳歌舞新承宠,帘外春寒赐锦袍。