秉烛连床坐夜分,漏声和月度辕门。重论幼稚多堪笑,细数交游半不存。最好知心成白首,可能醒眼对金樽。明朝又是梁园别,两地相思劳梦魂。
谢公最小偏怜女,自嫁黔娄百事乖。顾我无衣搜荩箧,泥他沽酒拔金钗。野蔬充膳甘长藿,落叶添薪仰古槐。今日俸钱过十万,与君营奠复营斋!
松下问童子,言师采药去。只在此山中,云深不知处。
应怜屐齿印苍苔,小扣柴扉久不开。春色满园关不住,一枝红杏出墙来。