尔家双峰下,不见双峰景。如锥处囊中,深藏未脱颖。盛德心愈卑,幽人迹多屏。悠然望双峰,可以发深省。
独有宦游人,偏惊物候新。云霞出海曙,梅柳渡江春。淑气催黄鸟,晴光转绿。忽闻歌古调,归思欲沾巾。
纱窗日落渐黄昏,金屋无人见泪痕。寂寞空庭春欲晚,梨花满地不开门。
故国三千里,深宫二十年。一声何满子,双泪落君前。