开畦不问种花辰,早晚参差各自新。还忆年前木司马,手栽小盎四时春。
多情却似总无情,唯觉樽前笑不成。蜡烛有心还惜别,替人垂泪到天明。
三年谪宦此栖迟,万古惟留楚客悲。秋草独寻人去后,寒林空见日斜时。汉文有道思犹薄,湘水无情吊岂知!寂寂江山摇落处,怜君何事到天涯!
前不见古人,后不见来者。念天地之悠悠,独怆然而涕下。