一湾银浦淡云流,长笛萧条赵倚楼。往日情怀全似梦,频年飘泊始知愁。风寒大泽鱼龙夜,霜卷长天雕鹗秋。惆怅旧来红叶渡,不堪重棹木兰舟。
王濬楼船下益州,金陵王气黯然收。千寻铁锁沉江底,一片降幡出石头。人世几回伤往事。山形依旧枕寒流。从今四海为家日,故垒萧萧芦荻秋。
至德二载,甫自京金光门出,间道归凤翔。乾元初,从左拾遗移华州掾,与亲故别,因出此门,有悲往事。此道昔归顺,西郊胡正繁。至今犹破胆,应有未招魂。近待归京邑,移官岂至尊。无才日衰老,驻马望千门。
林卧愁春尽,开轩览物华。忽逢青鸟使,邀入赤松家。金灶初开火,仙桃正发花。童颜若可驻,何惜醉流霞!