梦魂常向故乡驰,始信人间苦别离。夜半倚床忆诸弟,残灯如豆月明时。日暮舟停老圃家,棘篱绕屋树交加。怅然回忆家乡乐,抱瓮何时更养花。春风容易送韶年,一棹烟波夜驶船。何事脊令偏傲我,时随帆顶过长天。
碧玉妆成一树高,万条垂下绿丝绦。不知细叶谁裁出,二月春风似剪刀。
至德二载,甫自京金光门出,间道归凤翔。乾元初,从左拾遗移华州掾,与亲故别,因出此门,有悲往事。此道昔归顺,西郊胡正繁。至今犹破胆,应有未招魂。近待归京邑,移官岂至尊。无才日衰老,驻马望千门。
杨柳青青江水平,闻郎江上唱歌声。东边日出西边雨,道是无晴却有晴。