襄阳好向岘亭看,人物萧条属岁阑。为报习家多置酒,夜来风雪过江寒。
浩荡离愁白日斜,吟鞭东指即天涯。落红不是无情物,化作春泥更护花。
清秋幕府井梧寒,独宿江城蜡炬残。永夜角声悲自语,中天月色好谁看!风尘荏苒音书绝,关塞萧条行路难。已忍伶俜十年事,强移栖息一枝安。
别梦依依到谢家,小廊回合曲阑斜。多情只有春庭月,犹为离人照落花!