山僧心与迹俱閒,未限居山及出山。长对芭蕉閒不过,时留一偈叶中间。
松下问童子,言师采药去。只在此山中,云深不知处。
清时有味是无能,闲爱孤云静爱僧。欲把一麾江海去,乐游原上望昭陵。
蓬门未识绮罗香,拟托良媒益自伤。谁爱风流高格调。共怜时世俭梳妆!敢将十指夸针巧,不把双眉斗画长。苦恨年年压金线,为他人作嫁衣裳!