石头荦确水纵横,人在青山影里行。忽悟过溪惊笑语,断崖茅屋暮舂声。
清秋幕府井梧寒,独宿江城蜡炬残。永夜角声悲自语,中天月色好谁看!风尘荏苒音书绝,关塞萧条行路难。已忍伶俜十年事,强移栖息一枝安。
迢递三巴路,羁危万里身。乱山残雪夜,孤烛异乡人。渐与骨肉远,转于僮仆亲。那堪正飘泊,明日岁华新。
昨夜裙带解,今朝蟢子飞。铅华不可弃,莫是藁砧归。