茅茨松菊别多年,底事寒江尚客船?强所不能儒作将,付之无奈数由天。徒闻诸葛能兴汉,未必田单解误燕。最羡渔翁閒事业,一竿明月一蓑烟。
岁暮阴阳催短景,天涯霜雪霁寒宵。五更鼓角声悲壮,三峡星河影动摇。野哭几家闻战伐。夷歌数处起渔樵!卧龙跃马终黄土,人事音书漫寂寥。
清秋幕府井梧寒,独宿江城蜡炬残。永夜角声悲自语,中天月色好谁看!风尘荏苒音书绝,关塞萧条行路难。已忍伶俜十年事,强移栖息一枝安。
北斗七星高,哥舒夜带刀。至今窥牧马,不敢过临洮。